-
1 tributum
trĭbūtum, i, n. [st2]1 [-] impôt, taxe, contribution, tribut. [st2]2 [-] présent, cadeau (au fig.) [st2]3 [-] contribution, quote-part. - tributum imponere (indicere, imperare): lever un impôt, établir un impôt. - in capita singula servorum tributum imponebatur, Caes. B. C. 3, 32: il levait un impôt sur chaque tête d'esclave. - ex censu tributum conferre: payer l'impôt d'après le cens. - dimittere tributum alicui: exempter qqn d'impôt. - alicui tributa in triennium remittere: faire à qqn la remise des impôts pendant trois ans. - tributa pendere: payer des impôts.* * *trĭbūtum, i, n. [st2]1 [-] impôt, taxe, contribution, tribut. [st2]2 [-] présent, cadeau (au fig.) [st2]3 [-] contribution, quote-part. - tributum imponere (indicere, imperare): lever un impôt, établir un impôt. - in capita singula servorum tributum imponebatur, Caes. B. C. 3, 32: il levait un impôt sur chaque tête d'esclave. - ex censu tributum conferre: payer l'impôt d'après le cens. - dimittere tributum alicui: exempter qqn d'impôt. - alicui tributa in triennium remittere: faire à qqn la remise des impôts pendant trois ans. - tributa pendere: payer des impôts.* * *Tributum, tributi, pen. prod. Vlp. Tribut, Treu, Treuage.\Ferre tributa alicui. Ouid. Luy payer ou rendre tribut.\Vocari in tributum. Vlpian. Venir à contribution, ou Estre convenu pour contribuer. -
2 tributum
tribūtum, ī, n. (tribuo), I) die öffentl. Abgabe, Steuer, Kriegssteuer, der Tribut, capitis, Kopfgeld, ICt.: annuum, Tac.: tributum imperare, Liv.: tributum in capita singula servorum ac liberorum imponere, Caes.: tributum genti imponere, Suet.: tributum conferre, facere, pendĕre, Cic.: ut eo anno duplex tributum imperaretur, simplex confestim exigeretur, Liv.: per tot annos tributo exhaustos nihil reliqui praeter terram nudam ac vastam habere, Liv. – II) übtr.: a) wie unser Tribut = Geschenk, Gabe, Saturnalicium, Mart.: praestare tributa clientes cogimur, Iuven.: arbor fert tributa domino, Ov. – b) der Beitrag, die Sammlung zu Privatzwecken, ICt. – / ultro tributa s. ultrō.
-
3 tributum
tribūtum, ī, n. (tribuo), I) die öffentl. Abgabe, Steuer, Kriegssteuer, der Tribut, capitis, Kopfgeld, ICt.: annuum, Tac.: tributum imperare, Liv.: tributum in capita singula servorum ac liberorum imponere, Caes.: tributum genti imponere, Suet.: tributum conferre, facere, pendĕre, Cic.: ut eo anno duplex tributum imperaretur, simplex confestim exigeretur, Liv.: per tot annos tributo exhaustos nihil reliqui praeter terram nudam ac vastam habere, Liv. – II) übtr.: a) wie unser Tribut = Geschenk, Gabe, Saturnalicium, Mart.: praestare tributa clientes cogimur, Iuven.: arbor fert tributa domino, Ov. – b) der Beitrag, die Sammlung zu Privatzwecken, ICt. – ⇒ ultro tributa s. ultro.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tributum
-
4 tributum
tributum tributum, i n налог, подать -
5 tribūtum
tribūtum ī, n [P. n. of tribuo], a stated payment, contribution, tribute: in capita singula servorum tributum imponebatur, Cs.: ex censu quotannis tributa conferre: civitates tributis liberare: tributo populo indicto, L.: lamentabile, O.— A gift, present: praestare tributa Cogimur, Iu.* * *tax, tribute -
6 tributum
tribūtum, ī n. [ tributus ]1) налог, подать (римляне платили его тк. до 168 г. до н. э.)t. capitis Dig или in capita singula Cs — подушная податьt. conferre C (pendĕre Cs) — платить подать2) (со 168 г. до н. э.) подать ( с населения провинций) или дань (t. genti imponere Su)3) подношение, дар M, J4) (добровольный) взнос, пай Dig -
7 tributum
trĭbūtum, i, n., v. tribuo fin. -
8 tributum
tributum, i, n., tribute. -
9 tributum
, i nналог, подать -
10 tribuo, tribui, tributum, tribuere 3
1) делить, уделять, разделять;2) воздавать, оказывать;3) приписыватьDictionary Latin-Russian new > tribuo, tribui, tributum, tribuere 3
-
11 cloacarium
(tributum), ежегодный взнос для очистки и починки клоак (1. 27 § 3 D. 7, 1. 1. 39 § 5 D. 30).Латинско-русский словарь к источникам римского права > cloacarium
-
12 Дань
- tributum; contributio; stipendium (imponere victis); vectigal; teloneum; omagium; -
13 Приношение
- tributum; donarium; oblatio; offertorium; -
14 Abgabe
Abgabe, vectigal (Abgabe von gepachtetem Staatseigentum und von aus- und eingehenden Waren, also »indirekte Abgabe«). – tributum (die Steuer, die der röm. Bürger nach [13] Verhältnis seines Vermögens zu den Bedürfnissen des Staates zahlte, also »direkte Abgabe«). – stipendium (eine Art Kontribution, die der Sieger dem Besiegten auferlegte, nach Maßgabe des Grundbesitzes oder übrigen Vermögens). – vicesima (Abgabe des Zwanzigsten, von Erbschaften, hereditatum: bei Freilassungen von Sklaven, manumissionum). – quadrsgesima (Abgabe des Vierzigsten). – onera (Lasten, die der Bürger zu tragenhat). – A. von Viehweiden, scriptura: A. im Hafen, portorium: A. des Zehnten vom Getreide, decumae: A. auf Türen, ostiarium: A. auf Säulen, columnarium: A. auf den Kopf, s. Kopfsteuer: auf etw. eine Abgabe legen, jmdm. eine A. auflegen, vectigal, tributum imponere alci u. alci rei; tributum indicere alci: Abgaben bezahlen, vectigalia pensitare; vectigalem esse (steuerpflichtig sein): eine A. geben, entrichten, bezahlen, vectigal, tributum, stipendium pendĕ re; tributum ferre, conferre: A. von Viehweiden, im Hafen, scripturam, portorium dare: die Abgaben einfordern, beitreiben, vectigalia exigere: die Abgaben verwalten, vectigalia exercere: frei von Abgaben, s. abgabenfrei.
-
15 tribuo
trĭbŭo, ĕre, trĭbŭi, trĭbūtum - tr. - [st1]1 [-] répartir entre les tribus; répartir, distribuer, affecter, attribuer, assigner. - equitibus sesceni denarii tributi, Curt. 5: on distribua à chaque cavalier six cents deniers. - omnia alicui tribuere, Cic.: attribuer le rôle principal à qqn. [st1]2 [-] accorder, donner, concéder. - praemia militibus tribuere, Caes.: accorder des récompenses aux soldats. - quodvis pete munus, ut illud me tribuente feras! Ov. M. 2: demande-moi la faveur qu'il te plaira, je veux que tu l'obtiennes de moi! - hic tantus vir ut naturam fautricem habuerat in tribuendis animi virtutibus, sic... Nep.: si ce grand homme a vu la nature le favoriser en lui accordant des qualités d'âme, en revanche... - his rebus et feriis Latinis comitiisque omnibus perficiundis XI dies tribuit, Caes. BC. 3, 2: il consacre onze jours à tout parfaire, les féries latines et les comices. - alicui priores partes tribuere, Cic.: accorder le premier rang à qqn. - nusquam tantum tribuitur aetati, Cic. Sen. 18: nulle part on a autant d'égards pour l'âge. - avec inf. - di tibi posse tuos tribuant defendere, Ov. Tr. 3: puissent les dieux te donner la possibilité de protéger ceux qui te sont chers. [st1]3 [-] attribuer, assigner, imputer à, rapporter à, mettre au compte de, rejeter sur. - aliquid virtuti tribuere alicujus, Caes.: imputer qqch au courage de qqn. - avec double dat. - neque hoc illi quisquam tribuebat superbiae, Nep.: personne n'attribuait cette manière d'agir à l'orgueil. - tribuere aliquid culpae alicujus, Caes.: rendre qqn responsable de qqch. - quod esset acceptum detrimenti, cujusvis potius quam suae culpae debere tribui, Caes. BC. 3: l'échec qu'on avait subi devait être imputé à tout homme au monde plutôt qu'à lui. [st1]4 [-] distribuer, partager, diviser. - rem universam tribuere in partes, Cic. Br. 152: diviser un tout en ses parties. [st1]5 [-] avoir de l'estime pour, témoigner de l'estime pour. - alicui plurimum tribuere, Cic.: faire le plus grand cas de qqn. - magnopere alicujus virtuti tribuere, Cic.: avoir beaucoup d'estime pour le mérite de qqn. - suae virtuti magnopere tribuere, Caes.: avoir une haute idée de son mérite. - tantum tibi tribuo quantum... Cic.: j'ai autant d'estime pour toi que... - avec acc. de relation - mihi tribuebat omnia, Cic. Brut. 51: il me témoignait de la considération en tout.* * *trĭbŭo, ĕre, trĭbŭi, trĭbūtum - tr. - [st1]1 [-] répartir entre les tribus; répartir, distribuer, affecter, attribuer, assigner. - equitibus sesceni denarii tributi, Curt. 5: on distribua à chaque cavalier six cents deniers. - omnia alicui tribuere, Cic.: attribuer le rôle principal à qqn. [st1]2 [-] accorder, donner, concéder. - praemia militibus tribuere, Caes.: accorder des récompenses aux soldats. - quodvis pete munus, ut illud me tribuente feras! Ov. M. 2: demande-moi la faveur qu'il te plaira, je veux que tu l'obtiennes de moi! - hic tantus vir ut naturam fautricem habuerat in tribuendis animi virtutibus, sic... Nep.: si ce grand homme a vu la nature le favoriser en lui accordant des qualités d'âme, en revanche... - his rebus et feriis Latinis comitiisque omnibus perficiundis XI dies tribuit, Caes. BC. 3, 2: il consacre onze jours à tout parfaire, les féries latines et les comices. - alicui priores partes tribuere, Cic.: accorder le premier rang à qqn. - nusquam tantum tribuitur aetati, Cic. Sen. 18: nulle part on a autant d'égards pour l'âge. - avec inf. - di tibi posse tuos tribuant defendere, Ov. Tr. 3: puissent les dieux te donner la possibilité de protéger ceux qui te sont chers. [st1]3 [-] attribuer, assigner, imputer à, rapporter à, mettre au compte de, rejeter sur. - aliquid virtuti tribuere alicujus, Caes.: imputer qqch au courage de qqn. - avec double dat. - neque hoc illi quisquam tribuebat superbiae, Nep.: personne n'attribuait cette manière d'agir à l'orgueil. - tribuere aliquid culpae alicujus, Caes.: rendre qqn responsable de qqch. - quod esset acceptum detrimenti, cujusvis potius quam suae culpae debere tribui, Caes. BC. 3: l'échec qu'on avait subi devait être imputé à tout homme au monde plutôt qu'à lui. [st1]4 [-] distribuer, partager, diviser. - rem universam tribuere in partes, Cic. Br. 152: diviser un tout en ses parties. [st1]5 [-] avoir de l'estime pour, témoigner de l'estime pour. - alicui plurimum tribuere, Cic.: faire le plus grand cas de qqn. - magnopere alicujus virtuti tribuere, Cic.: avoir beaucoup d'estime pour le mérite de qqn. - suae virtuti magnopere tribuere, Caes.: avoir une haute idée de son mérite. - tantum tibi tribuo quantum... Cic.: j'ai autant d'estime pour toi que... - avec acc. de relation - mihi tribuebat omnia, Cic. Brut. 51: il me témoignait de la considération en tout.* * *Tribuo, tribuis, tribui, tributum, pen. prod. tribuere. Plin. iunior. Donner, Bailler.\Alicui tribuere aliquid. Cic. Luy octroyer.\Cui tu tribuisti praeter me, vt domum ventitares, horasque multas saepe suauissimo sermone consumeres? Cic. A qui as tu faict cest honneur, fors qu'à moy? Pour qui, fors pour moy, as tu voulu tant faire?\Quibus ille secundum fratrem plurimum tribuebat. Ci. Les estimoit fort.\Alicui tribuere ignauiae. Cic. Luy tourner quelque chose à paresse, Attribuer à paresse.\Fidem sensibus tribuere. Cic. Donner et adjouster foy au rapport des sens.\Gratiam inuentoribus tribuere. Cic. Scavoir bon gré à ceulx qui ont trouvé quelque chose.\Honorem tribuere. Cic. Honorer.\In duas partes vim loquendi tribuere. Cic. Diviser, Departir.\In vulgus tribuere. Cic. S'addonner à la volunté du peuple, S'accommoder et obeir au peuple.\Misericordiam alicui tribuere. Cic. Luy faire misericorde.\Nimium sibi tribuere. Quintil. S'estimer trop, S'attribuer trop.\Nomina deorum tribuere sibi. Ouid. S'appeler Dieu, S'attribuer le nom de Dieu.\Officium alicui tribuere. Marcellus Ciceroni. Faire plaisir à aucun.\Operam Reipub. tribuere. Cic. Travailler pour la Republique.\Palmam mensarum alicui pisci tribuere. Plin. Luy bailler le pris par dessus touts autres metz et viandes.\Praemia benemeritis tribuere. Caes. Payer les gages.\Precibus alicuius aliquid tribuere. Ouid. Conceder, Octroyer, Faire quelque chose pour les prieres d'aucun.\Primas prato tribuerunt veteres in agricolatione. Columella. Ont plus estimé les prez, quant est question de labour, Ils leur ont donné le pris.\Tibi istius generis in scribendo priores partes tribuo, quam mihi. Cic. Je t'estime plus que moy en telle maniere d'escripture, Je te baille le premier lieu, Je te cede.\Suum cuique tribuere. Cicero. Bailler à chascun ce qui luy appartient.\Tempus alicui rei tribuere. Cic. Employer quelque temps, S'y occuper quelque temps.\Valetudini aliquid tribuere. Cic. Avoir esgard à sa santé.\Veniam tribuere. Quintil. Bailler pardon, Pardonner.\Tributum est, Impersonale. Cicero, Id quod optimo cuique natura tributum est. Est baillé. -
16 Налог
- vectigal; stipendium (stipendia pendere); tributum; indictio;• лучше собирать налоги с богатых - vectigalia a divitibus diligentius exigere;
• налог с торгового оборота - venalicium;
• налог за перевозку товаров - portorium;
• земельный налог - agrarium;
• облагать налогом - taxare; tributum imponere / indicere / statuere;
• взимать налог - levare; tributum exigere;
• отменить налог - vectigalia abrogare;
• платить налог - tributum pendere / conferre;
• взять на откуп налоги - accedere ad vectigalia;
• добавочный, дополнительный налог - superindictio; superindictum;
• мы обременены великими налогами - intolerabilia tribute a nobis exiguntur;
• освободить кого-либо от налога - a tribute liberare / vindicare;
• налогообложение - census,us; censio;
-
17 Kontribution
Kontribution, tributum (jede Beisteuer). – stipendium. pecuniae imperatae (anbefohlene Kriegssteuer). – eine K. jmdm. auflegen, in einem Lande, alci tributum od. stipendium imponere; alci pecunias imperare; alci argentum in stipendium imponere: eine K. eintreiben, pecunias imperatas exigere: die K. entrichten, geben, stipendium, tributum pendĕre: die K. nicht bezahlen wollen, stipendium od. de stipendio recusare.
-
18 Tribut
Tribut, tributum (als förmliche Steuer). – stipendium (Kontribution). – einen T. auferlegen, tributum imponere od. iniungere (Pers. u. Sachen); stipendium imponere. tributum indicere (einer Pers.): T. entrichten, tributa conferre; stipendium pendĕre: den T. zu spät entrichten, stipendium serius praestare: T. eintreiben, tributa exigere. – Bildl., als schuldigen T. zollen, quasi debitum munus exsolvere (z.B. hoc memoriae amici): der Natur den T. entrichten (bezahlen), naturae debitum reddere: ein Lob als schuldigen T. hinnehmen, laudationem tamquam debitum prendere.
-
19 indico
[st1]1 [-] indĭco, āre, āvi, ātum [index]: - tr. - [abcl][b]a - indiquer, révéler, dévoiler, découvrir, notifier. - [abcl]b - dénoncer, trahir, faire des révélations sur. - [abcl]c - mettre à prix, évaluer, fixer (la valeur, le prix).[/b] - indicare rem patri, Ter.: révéler la chose à son père. - indicare lacrimis dolorem, Cic.: trahir sa douleur par des larmes. - de aliqua re indicare: faire des révélations sur qqch. - se indicare, Cic.: se montrer tel qu'on est. - indicare conscios, Sall.: dénoncer ses complices. - cave indicassis (= indicaveris), Plaut.: garde-toi de révéler. [st1]2 [-] indīco, ĕre, dīxi, dictum [in + dico]: - tr. - [abcl][b]a - faire savoir, annoncer, publier, fixer, indiquer, notifier, signifier, déclarer. - [abcl]b - ordonner, commander, imposer, prescrire.[/b] - alicui tributum indicere: imposer un tribut à qqn. - indicere ut: notifier de. - indicere ne: notifier de ne pas.* * *[st1]1 [-] indĭco, āre, āvi, ātum [index]: - tr. - [abcl][b]a - indiquer, révéler, dévoiler, découvrir, notifier. - [abcl]b - dénoncer, trahir, faire des révélations sur. - [abcl]c - mettre à prix, évaluer, fixer (la valeur, le prix).[/b] - indicare rem patri, Ter.: révéler la chose à son père. - indicare lacrimis dolorem, Cic.: trahir sa douleur par des larmes. - de aliqua re indicare: faire des révélations sur qqch. - se indicare, Cic.: se montrer tel qu'on est. - indicare conscios, Sall.: dénoncer ses complices. - cave indicassis (= indicaveris), Plaut.: garde-toi de révéler. [st1]2 [-] indīco, ĕre, dīxi, dictum [in + dico]: - tr. - [abcl][b]a - faire savoir, annoncer, publier, fixer, indiquer, notifier, signifier, déclarer. - [abcl]b - ordonner, commander, imposer, prescrire.[/b] - alicui tributum indicere: imposer un tribut à qqn. - indicere ut: notifier de. - indicere ne: notifier de ne pas.* * *I.Indico, indicas, penult. corr. indicare. Plaut. Faire à scavoir, Advertir aucun de quelque chose, Monstrer, Bailler à congnoistre, Enditer.\Signis indicare quid velis. Oui. Donner à congnoistre par signes.\Indicare in vulgus nefas est. Cicero. Divulguer, Bailler à congnoistre.\Res ipsa indicat. Terent. La veue descouvre le faict.\Indicare iter. Liu. Enseigner, ou monstrer le chemin.\Indicare. Plin. Exposer, Declarer.\Indicare. Plaut. Encuser.\Se alicui indicare. Cic. Se descouvrir à aucun.\Coniurationem indicare. Cic. Deceler.\Indicare, Mettre à pris sa marchandise, Dire combien on la veult vendre. \ Indica, fac pretium. Plaut. Di combien.\Venio ad macellum, rogito pisces, indicant Caros, agninam caram, etc. Plaut. Ils les font chers.II.Indico, indicis, pen. prod. indixi, indictum, indicere: vt Indicere bellum. Cic. Denoncer la guerre, Signifier la guerre.\Bellum indicere voluptatibus: per translationem dictum. Cic. Mener guerre, Batailler contre les voluptez.\Bellum indicere ventri. Horat. Jeuner.\Sibi bellum indicere. Cic. Se mener la guerre, et se tormenter soymesme.\Tibia indixit choros. Virgil. La fleute a annoncé la danse.\Coenam indicere alicui. Martia. Se semondre à soupper chez luy, Luy mander ou envoyer dire qu'on veult soupper avec luy, et qu'il appreste à soupper, ou le banquet.\Ferias indicere. Liu. Crier, ou publier qu'on face feste, Commander par cri public qu'on face feste.\Funus indicere. Suet. Semondre au convoy et obseques, à l'enterrement, Publier l'enterrement d'aucun.\Inimicitias indicere. Cic. Se declarer ennemi.\Iustitium indicere. Cic. Commander les vacations.\Sibi legem innocentiae indicere. Cic. S'obliger à garder innocence.\Supplicationem indicere. Caes. Commander de faire processions.\Tributum indicere populo. Liu. Signifier au peuple qu'il se taille pour subvenir aux affaires publiques. -
20 tribuere
1) делить, разделять, особ. раздел имущества, которое употребляло подвластное лицо (раб или сын) на промышленное предприятие (1. 5 § 1. 5. 9. seq. 1. 7 § 1. 2. 1. 9 § 2. 1. 12 D. 14, 4);tributio, раздел такого имущества (1. 5 § 16. 19. eod.);
in tributum vocari, о торговых верителях, которые принимают участие в дележе имущества (1. 1 pr. 5 § 6. 15. 18 eod. 1. 1 § 20 D. 14, 1);
in tributum venire, относительно merces peculiares, которые подлежат дележу (1. 5 § 11. 17 cit.);
2) вносить: tributum, a) взнос (1. 2 § 2 D. 14, 2. 1. 4 pr. eod.);tributoria actio, иск верителей против господина или отца, который при распределении капитала или товаров (merces pec.) действовал недобросовестно (dolose) (tit. D. cit. § 3 I. 4, 7).
b) подать (1. 42 D. 2, 14); тк. tributio (1. 52 § 2 D. 2, 14);
tributarius, tributorius, податной, к податям относящийся, tribut. causa (1. 46 § 5 D. 49, 14);
ratio (1. 10 C. 5, 62);
functio (1. 4 C. 7, 65);
3) предоставлять, давать, ius suum cuique trib. (1. 10 D. 1, 1. 1. 2 § 1 D. 2, 11), actionem (1. 28 D. 3. 3); тк. = cedere actionem (1, 2 § 3 D. 18, 4);exactio (1. 8 C. 6, 2); обложенный податью: tribut. praedium (§ 40 I. 2, 1); как subst. обозн. tributarius платящего подать (1. 1 § 5. 1, 2 § 11 C. 1, 27).
sibi trib., приписывать (1. 14 C. Th. 9, 42).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > tribuere
См. также в других словарях:
TRIBUTUM — an a Tribu, quod tributim solveretur, ut vult Festus an quia ex privato in publicum tribueretur, ut alii? Graece φόρος, a vectigali accurate Ioquentibus (multi enim promiscue sumunt) distinguitur. Capitolin. in Macro, c. XXIII. Vectigalia vel… … Hofmann J. Lexicon universale
Tributum — Le tributum est initialement un impôt sur la terre de la Rome antique pour financer l armée. La guerre contre Véies (406 à 396 av. J. C.) puis le sac de Rome de 390 av. J. C. montre la nécessité de mobiliser plus de soldats à l armée et parfois… … Wikipédia en Français
TRIBUTUM Sacrum — in Hebraeorum Rep. dictum est, quod in sacros usus, divinô iussu, erogabatur. Cum enim publicorum Sacrificiorum, quae Oblationes seu Sacrificia Universitatis, seu Populi, nuncupata, bina essent genera; Alterum eorum, quae sive iugiter sive… … Hofmann J. Lexicon universale
TRIBUTUM Caesaris — oppidul. Pomeraniae citerioris in dominio Bardensi, in limite Ducatus Megapolitani, 4. milliar. Germanic. a Bardo in Meridiem Deminum versus 3. Sub Suecis, pace Monasteriensi. Vulgo Tribesez … Hofmann J. Lexicon universale
ТРИБУТУМ, ПОДАТЬ ГОСУДАРСТВУ — •Tribūtum. Сначала tributum вносили viritim, т. е. подушно, а не поимущественно, пока Сервий Туллий не ввел tributum ex censu. Эта подать, вносимая по имуществу (обыкновенно 1 pro mille, иногда и 2, даже 3 pro mille), всегда назначалась… … Реальный словарь классических древностей
Трибутум — • Tribūtum. Сначала tributum вносили viritim, т. е. подушно, а не поимущественно, пока Сервий Туллий не ввел tributum ex censu. Эта подать, вносимая по имуществу (обыкновенно 1 pro mille, иногда и 2, даже 3 pro mille), всегда… … Реальный словарь классических древностей
Трибут — (tributum). Под именем Т. в древнеримском государственном (финансовом) праве разумелось обложение, которому подлежали имущество римских граждан и провинциальные земли, составлявшие ager publicus. Имущественная подать определялась цензорами… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
ДОХОДЫ ГОСУДАРСТВА — • Πρόσοδοι. I. Государственное хозяйство у афинян. Составление ежегодного бюджета с предварительной росписью расходов и Д., как это делается в современных государствах, вероятно, не было в обычае ни в Афинах, ни в других греческих … Реальный словарь классических древностей
Трибут — (Tributum), в древнеримском государстве обложение, которому подлежали имущество римских граждан и провинциальные земли, составлявшие общественную собственность (Ager publicus). Сначала трибут вносили подушно, а не поимущественно, пока Сервий… … Википедия
Трибутум — (лат. tributum) в древнеримском государстве обложение, которому подлежали имущество римских граждан и провинциальные земли, составлявшие общественную собственность (ager publicus). Сначала трибутум вносили подушно, а не поимущественно, пока… … Википедия
tribut — [ triby ] n. m. • 1463; trebu XIVe; lat. tributum « impôt, contribution », de tribuere « répartir (l impôt) entre les tribus » 1 ♦ Contribution forcée, imposée au vaincu par le vainqueur, ou payée par un État à un autre, en signe de dépendance,… … Encyclopédie Universelle